آشنا

پا گذاشتی رو غرورم ندونستی که من صبورم

بغضمو شکستی اما من هنوز یه سایه بونم

چشمامو پاک کردم از اشک اشکایی که تو ندیدی

تویی که از دشت عشقت واسه من یه گل نچیدی

گرمی این دل پاکو تا قیامت همیشه حس کن

سوز این صدای غم رو با نگاهت دوباره حس کن

همه جا یه یاد من باش منی که برات می خوندم

با غزل های شبونه تو رو اینجا می کشوندم

اوج این حس تو صدامه تا همیشه رو لبامه

حسی که نوای غم توش فقط از این یک کلامه

تو همون گرمی عشقی که توی سینم حبس کردم

تو یه آشنای تنها دستای تو رو حس کردم