ناصر به روایت دوستان هنرمندش

محمد علی بهمنی : این صدا می توانست رساتر باشد. اما دریغ...

محمد علی بهمنی شاعر در پی درگذشت ناصر عبداللهی درباره فعالیت هنری این خواننده و آهنگساز ضمن اشاره به این که او در موسیقی پاپ روش تقلیدی نداشت گفت: شناخت وی روی شعر خوب بود و این واقعیتی است که باید به آن اعتراف کرد. بهمنی با بیان این که او شعر را خوب می شناخت خاطر نشان کرد: او انسانی بود که موسیقی را خوب می شناخت. صدای خوبی داشت و حیف شد می توانست این صدا رساتر بماند. اما دریغ!

                                                   

سعید شهروز: دلم که می گرفت صدای ناصر را گوش می دادم  

چیزی نمی توانم بگویم، اعصابم به هم ریخته، ناصر یکی از صمیمی ترین دوستان من در حیطه موسیقی بود. تنها کسی بود که همیشه مضطرب نوع زندگی و کارهایش بودم و همیشه برایم مهم بود که او چه می کند و چه شرایطی دارد.
ناصر تنها بود، اما دوستی مثل رضا کریمی داشت که همیشه و همه جا همراهش بود و کمکش می کرد. ناصر درویش وار زندگی می کرد. آسمانی زندگی می کرد و همه چیز را فانی می دانست. سال 79 که آلبوم دوستت دارم او با آلبوم غزلک من همزمان شد و او در یکی از قطعات آلبوم غزلک با نام گل یخ با من هم خوانی کرد رفاقت ما پایه ریزی شد. با توجه به موفقیت همزمان دوستت دارم و غزلک ما باید رقبای سر سختی برای هم محسوب می شدیم، اما این رقابت به رفاقت تبدیل شد و ما هر دو از این رفاقت لذت می بردیم. زمانی که تهران را ترک کرد و به بندرعباس رفت خیلی ناراحت شدم، با او تماس گرفتم و گفتم چرا رفتی؟ و ...
ناصر صدایی بود که دیگر تکرار نمی شود. من همیشه وقتی دلم می گرفت، چراغ ها را خاموش می کردم و ترانه های ناصر را گوش می دادم. در هر صورت او از میان ما رفته و من ترانه گل یخ را با تمام وجود به روح ناصر تقدیم می کنم و آرزو می کنم روح ناصر با ائمه محشور شود.

                                

افشین سیاه پوش: انسانی بزرگ با آرزوهای کوچک

حکایت ناصر، حکایت آدم بزرگی بود که آرزوهای کوچکی داشت. آدم هایی که روی زمین به دلبستگی های کوچک زمینی دلبسته نمی شوند و به دلیل همین خصوصیت عاشق متافیزیک هستند. ناصر به دنبال یک زندگی بی دردسر و بدون مزاحم بود که آن هم از وی دریغ شد.
ناصر کلاً آدمی صمیمی بود، در اولین برخورد رفاقت را پایه ریزی می کرد. او از در آغوش گرفتن رفیقش در دوره ای که غرور حرف اول را می زند اکراه نداشت. عاشق دست یافتن به نکات شخصیتی افراد بود و حدس هایش در مورد آدم ها درست از آب در می آمد. ناصر از سیگار متنفر بود. اگر کسی در حضور ناصر سیگار می کشید یا به او اخطار می داد که این کار را انجام ندهد یا محل را ترک می کرد. خدا رحمتش کند...

شهرام امیری: بیشتر از پدرم، برای ناصر گریه کردم.

این روزها روحیه ام حسابی خراب است، از دست دادن یکی از بهترین دوستانم حال و روز خوبی برایم نگذاشته است. درباره ناصر می توانم بگویم که خیلی دست و دل باز بود. خیلی وقت ها پولی را که در جیبش بود با من نصف می کرد. تنها کسی بود که بعد از مرگ پدرم مرا تکان داد. بیشتر از پدرم، برای ناصر گریه کردم و هنوز هم حالم خراب است. ناصر از من کوچک تر بود، اما برایم بزرگی می کرد. سالهایی که با هم بودیم برای من پر از خاطره است. من به عنوان یک دوست و نه به عنوان مدیر برنامه با او همکاری می کردم و او مرا ناظر کیفی کارهایش می دانست. دل و زبان ناصر یکی بود. اگر از کسی خوشش نمی آمد با او ارتباط برقرار نمی کرد و اگر برقرار می کرد قطعاً آن شخص رفیقش شده بود.برای من ناصر دیگر تکرار نمی شود و هیچ کس جای او را نمی گیرد. بیشترین خاطره ها را با ناصر دارم و همین دیوانه ام می کند.
 

شهرام امیری پیش از درگذشت ناصر و در روزهایی که او روی تخت بیمارستان بود ترانه ای را به یاد او اجرا کرد با عنوان "نفس بکش". این ترانه سروده حسین متولیان است و امیر هوشنگ شاهرخی آن را ساخته و تنظیم کرده است. ویدئو این ترانه غم آلود، توسط نیاسان ساخته شده و اما متن این ترانه:

خواب   ندیده   منو،  تعبیر  عاشقانه   کن
برای زنده  بودنت،   بغض   منو   بهانه  کن
حنجره  مال خوندنه، بغضو  ترانه خون  نکن
سکوت این پنجره رو، هدیه به آسمون نکن
خنده کن و پای غمو، از این ترانه پس بکش
ترانه ها رو زنده کن، یه بار دیگه نفس بکش
بمون اگر چه بی دلیل، بمون اگر  چه ناگزیر
هوای  زنده  بودنو،  از  شب   عاشقا   نگیر
تشنه  بوی شرجی ام،  صدای شروه تو کو
ترانه  زخمیه   نترس،   غریبگی   نکن   بگو

                                                                                                  منبع: مجله همدل